W odniesieniu do problemów wskazanych w punkcie 1 rekomenduje się działanie legislacyjne, w tym działania o charakterze deregulacyjnym, zmierzające do:
1) zmniejszenia obciążeń IOŚ i marszałków województw poprzez:
a) zmianę z obowiązkowego na fakultatywny udział przedstawiciela właściwego organu wydającego zezwolenie w kontroli przeprowadzanej na podstawie art. 41a ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach oraz oparcie wydawanych zezwoleń na ustaleniach kontroli,
b) określenie w art. 41a ust. 3 ustawy o odpadach terminu wydania postanowienia, a także wprowadzenie możliwości milczącego zakończenia postępowania,
c) wprowadzenie obowiązku przekazywania przez właściwy organ zweryfikowanej i kompletnej dokumentacji niezbędnej do przeprowadzenia kontroli,
d) dodanie w art. 41a ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach obowiązku umieszczania przez organ ochrony środowiska w wydawanym zezwoleniu informacji o negatywnej opinii wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska wraz z uzasadnieniem o jej nieuwzględnieniu,
e) wprowadzenie w art. 3 ustawy o odpadach definicji „istotnej zmiany zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów lub pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie lub przetwarzanie odpadów”.
2) ujednolicenia w ustawie – Prawo wodne oraz w ustawie – Prawo ochrony środowiska rozumienia laboratorium akredytowanego, poprzez wskazanie, że w aktach tych jest mowa o laboratorium akredytowanym w rozumieniu ustawy o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku;
3) zastąpienia wybranych opłat sankcjami karnymi poprzez zmianę ustawy – Prawo wodne oraz dodanie 2 nowych wykroczeń dotyczących gospodarki nawozami;
4) odraczania przez wojewódzkich inspektorów ochrony środowiska terminu płatności kar, o których mowa w art. 315a ustawy – Prawo ochrony środowiska, na wniosek organu odpowiedzialnego za niedotrzymanie obowiązku podlegającego karze, jeżeli realizuje on przedsięwzięcie, którego wykonanie służy ochronie powietrza;
5) odraczania terminu płatności kary, o której mowa w art. 315f ust. 3 ustawy – Prawo ochrony środowiska, podobnie, jak w przypadku kar wymierzanych na podstawie art. 315f ust. 2 ustawy – Prawo ochrony środowiska;
6) uregulowania sposobu postępowania organów IOŚ w przypadkach, gdy decyzją wydaną na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o IOŚ wstrzymano działalność zakładu w zakresie stwarzającym zagrożenie zdrowia lub życia ludzi albo zagrożenie zniszczenia środowiska lub oddanie do użytku, obiektu budowlanego, zespołu obiektów lub instalacji niespełniających wymagań ochrony środowiska, a zakład usunął stwierdzone nieprawidłowości;
7) wprowadzenie nowego progu łącznej kwoty kar, określonych w art. 42, 46 i 194 ustawy o odpadach;
8) umożliwienie IOŚ planowania i wykonywania kontroli w oparciu o dane, którymi dysponuje ARiMR, poprzez zmiany w ustawach: o Inspekcji Ochrony Środowiska, Prawo wodne, o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.
Zakłada się, że ww. zmiany przyczynią się do efektywnego wykorzystania zasobów kadrowych Inspekcji Ochrony Środowiska celem zwiększenia wykrywania wykroczeń przeciwko środowisku, zoptymalizują proces prowadzenia pozostałych postępowań administracyjnych i umożliwią precyzyjne i celowane planowanie oraz wykonywanie kontroli w zakresie przechowywania i stosowania nawozów w oparciu o dane, którymi dysponuje ARiMR.

Ustawę o Inspekcji Ochrony Środowiska znamy w ECO LEGAL naprawdę dobrze. Zapraszamy do kontaktu!